Kom je uit een muzikaal nest?

Geen muzikaal nest, maar wel een bijzondere. Mijn vader had een heel grote voorliefde voor allerlei soorten muziek, van klassiek tot jazz. Een heel gevarieerde platenkast, en van het een is het ander gekomen.

Welke plaat die thuis gedraaid werd, is je favoriet?

We hebben een gekke plaat en die heet Switched-On Bach. De allereerste synthesizermuziek. Op de hoes van de lp staat een man uit de tijd van Bach, met pijpenkrullen enzo, in een kamer vol synthesizer. Wat nu in één chip past, kon toen net niet in de kamer. Een iconische plaat.

Als je geen musicus was geworden, wat dan wel? 

Instrumentenbouwer had gekund, maar het had evengoed iets in het bedrijf van mijn vader kunnen zijn. Hij had een houthandel, een zagerij. Maar het leven neemt zijn wendingen op de goede momenten, dus het is contrabassist geworden.

Als je zoveel muziek speelt, kan het je dan nog raken?

Die vraag stel je jezelf vaak: kan ik nog wel onbevangen genieten, zoals iemand die niet die professionele achtergrond heeft? Ik denk het wel. Al kan je nooit teruggrijpen naar die tijd toen je nog vijf was en voor de eerste keer dat bepaalde stuk muziek hoorde – dat kan niet. Vaak zit je toch met een technisch oor te luisteren, net zoals een fotograaf met een technisch oog kijkt of een bruggenbouwer, als hij over de Erasmusbrug loopt, denkt: leuk ding, dat zit zo-en-zo in elkaar.

Hoe zou je Rotterdam omschrijven aan iemand die de stad niet kent?  

Ik heb zitten nadenken hoe ik dat het beste kan verwoorden, en ik vond 'getekend' een heel mooie omschrijving. Omdat Rotterdam enerzijds getekend is door de oorlog, en anderzijds ook door alle architecten die na de oorlog en na het interbellum de stad hebben moeten hertekenen. Ze hebben altijd een compromis moeten zoeken tussen wat mooi en praktisch en haalbaar is. En hoe verder de stad nu evalueert, hoe meer er weer aan schoonheid gedacht kan worden en niet meer aan wederopbouw.