Hoe is de hobo op je pad gekomen?

Mijn muzikale vader – de man van wie ik noten leerde lezen als kleine jongen – was ook dirigent van de harmonie bij ons in het dorp. En hij was op zoek naar een hobo voor in zijn orkest. Ik kon blijkbaar goed zingen, ik had een goede intonatie. Maar hij zei: jij moet hobo doen. Ik heb nooit spijt gehad van zijn keuze voor mij om de hobo te spelen. 

Is er iets wat je hebt moeten opgeven voor je leven in de muziek?

Ik heb niet veel moeten opgeven, vind ik. Ik heb het geluk gehad dat ik altijd al dingen kan doen die ik graag doe. En soms heb ik daar heel hard voor gewerkt, al besefte ik dat eigenlijk zelf niet. Mijn kinderen zullen geen van drie de muziek ingaan. Die denken dat het leven dat ik leid gekkenwerk is. Maar zo heb ik het nooit gevoeld. Alle dingen die ik deed, deed ik fluitend, zonder er te veel over na te denken. Dat is voor mij een zegen geweest.

Hoe krijg jij een muziekstuk in je vingers?

Het is de dirigent die het stappenplan maakt. Als je een dirigent hebt die al vanaf de eerste noot begint te praten over wat hij wil, dan weet je: het wordt een lange week. Maar je hebt ook dirigenten die je gewoon laten spelen en met hun gebaren laten zien wat ze willen. Dan vliegt de tijd voorbij. Je hebt moeilijke en minder moeilijke werken. In de zaal, als luisteraar, denk je soms: wauw, dat is een lange symfonie. Maar als je zelf speelt, actief deelneemt, dan wordt moeilijke muziek eigenlijk makkelijker. Om eerlijk te zijn: daarom speel ik liever dan dat ik zelf naar concerten ga luisteren.

Heb je een ritueel voordat je het podium op gaat? 

Als ik een concert in Rotterdam heb, begint de dag met een generale repetitie. Daarna ga ik lesgeven in Den Haag. Als ik terugkom met de trein heb ik nog een uurtje. Dan neem ik eerst een warme douche, om alle verkeerde noten – van mijn studenten en van mijzelf van die ochtend – weg te spoelen. Dan doe ik lekker een nieuw hemdje aan, ga ik iets eten en dan ben ik klaar voor de strijd.

Wat is jouw favoriete plek in Rotterdam?

Zoals veel mensen die in Rotterdam werken maar niet wonen, vertrek ik weer na een repetitie of een concert. Maar ik heb een paar jaar geleden eens zelf met collega's een concert in elkaar mogen steken. Dat was op een zondag en ik had heel mijn gezin meegenomen. Toen zijn we twee dagen in Rotterdam gebleven. Het was heerlijk om gewoon eens een stedentrip te maken in mijn werkstad. De Kop van Zuid, de Fenixloods, Hotel New York: ik vond het geweldig. Ik ben verliefd geworden op Rotterdam.