Wat is écht kenmerkend voor het Rotterdams Philharmonisch Orkest?

Ik heb het orkest voor het eerst gehoord rond het jaar 2000, op een concert in de Singel in Antwerpen, waar wij studeerden. Het was een nieuwjaarsconcert van een vereniging van Nederlanders die allemaal in het Antwerpse woonden. Dat was best een chique bedoening en daar hoorde dus ook het Rotterdamse Philharmonisch Orkest bij. Ik ben daar helemaal van mijn sokken geblazen. Ik was wel eens naar andere orkesten gaan luisteren. En als je niet in een muzikale familie opgroeit, ken je het onderscheid niet. Je wordt niet ingewijd; je wijd jezelf een beetje in. Je luistert naar cd's en vormt zelf een referentiekader. Het Rotterdams Philharmonisch kwam en stak er met kop en schouders bovenuit. Ik herinner me het programma, met ook een serenade voor tenor, hoorn en strijkers van Benjamin Britten. Het was ongelooflijk. Die kwaliteit van de solisten, de kracht en de dynamiek van dat orkest! Mocht ik ooit in zo’n orkest kunnen spelen, dacht ik, dan zal ik daar heel gelukkig van worden. En zoveel jaar later is dat nog gelukt ook. Dat was echt een droom die is uitgekomen.

Wat doe je om je leven als beroepsmusicus fysiek en mentaal vol te houden?

Ik heb een aquarium, al heb ik er de laatste tijd niet veel meer mee gedaan. De vissen maken het goed. En tijdens corona ben ik begonnen met een nieuwe hobby: Bonsai. Dat kan met om het even welke scheuten je uit het bos meebrengt. Heel leuk om te doen. En de tuin die we drie jaar geleden hebben aangelegd, is ook een plek waar ik mijn gedachten vrijlaat.

Van welke niet-klassieke muziek houd je? 

Ik hou heel erg van folk en bigband. Ik vind dat ik een ruime muzieksmaak heb. Maar veel tijd om naar muziek te luisteren is er niet. Je luistert vaak alleen nog technisch, om iets voor te bereiden of voor een student, een examen of een auditie. Voor echt luisteren, puur voor het plezier, is aan het einde van de dag nog weinig plaats.