Wat is er zo mooi aan jouw instrument? 

Ik heb viool gekozen omdat mijn moeder ook viool speelde. Daar kwam verder niet veel bij kijken. Ik kan van het begin niet veel herinneren, maar ik heb het wel altijd gewoon leuk gevonden om te spelen.

Hoe oud was je toen je wist dat de viool écht jouw instrument was?

Dat is organisch gegaan. Ik heb vanaf vrij jonge leeftijd in een jeugdorkest gespeeld. Daar is de liefde voor orkesten en orkestmuziek ontstaan. Maar ik was niet zozeer van plan om er mijn beroep van te maken – ik wilde eigenlijk arts worden. In het eindexamenjaar van de middelbare school deed ik een concours dat goed ging. Daarnaast begon het vak van musicus me steeds meer aan te spreken. Toen hoorde ik dat je ook kon voorspelen voor de vakopleiding. Dat leek me leuk, dus dat ben ik gaan doen.

Wat maakt een concert tot een topconcert?

Als er collectief iets gebeurt op het podium. Dat kan je soms op de meest onverwachte momenten overvallen. Bij sommige concerten voel je het al aankomen, maar ontstaat er iets heel bijzonders dat je niet kunt voorbereiden.

Hoe voel je de band met het publiek tijdens het concert?

Het publiek kan heel veel energie geven. Door aandachtig te luisteren, ga je zelf ook weer anders spelen. Ik zit vaak aan de buitenkant, daar heb ik ook letterlijk contact met de mensen op de eerste paar rijen, omdat je daar kunt zien of ze genieten van de muziek.

Hoe krijg jij een muziekstuk in je vingers?

Ik begin meestal met het luisteren naar een opname of naar fragmenten daarvan om er een beeld bij te krijgen. En dan ga ik het stap-voor-stap uitpluizen. Eerst alles rustig uitzoeken, daarna de moeilijke passages wat vaker doen. Net zo lang tot je het in de vingers hebt.