Hoe ben je dirigent geworden?

Mijn vader is dirigent. Ik was dus al heel jong bekend met de muziekwereld, ben ook al op jonge leeftijd begonnen met muziek maken. Eerst als pianist, daarna leerde ik ook contrabas spelen. Uiteindelijk werd ik dirigent, maar toen ik jong was, wist ik dat nog niet. Dirigent, pianist, orkestmusicus, componist of arrangeur: alles leek me mogelijk. Het leek me allemaal wel leuk. Maar het was me altijd duidelijk dat ik musicus zou worden. Dat was voor mij nooit echt een vraag.

Wat is er zo mooi aan dirigeren?

Ik vind het vooral leuk om muziek te maken met het Rotterdams Philharmonisch. Want voor een dirigent is het een groot voorrecht om zo'n geweldige band met een orkest te hebben. Je kunt de beste muziek ooit geschreven samen zo goed mogelijk uitvoeren en je daarbij laten inspireren door de muzikanten waarmee je op het podium samenwerkt.

Wat doe je om je leven als dirigent fysiek en mentaal vol te houden?

Ik beschouw mezelf als zeer bevoorrecht dat muziek maken, het ding waar ik het meest van hou, ook mijn beroep is. Ik ben blij om dat elke dag te mogen doen. Natuurlijk komt er ook stress bij kijken. Vooral bij het leren van nieuw repertoire, repeteren, nieuwe orkesten ontmoeten, veel verschillende mensen ontmoeten. Maar tijdens het moment van muziek maken – het concert zelf – ervaar ik nooit stress. Het is een moment van bevrijding, een moment van het delen van schoonheid met anderen, het delen van emoties met andere mensen. Dat is zoiets unieks. Ik ben absoluut bevoorrecht het zo vaak te mogen doen.

Is er iets wat je hebt moeten opgeven voor je leven in de muziek?

Het enige wat je opoffert is je vrije tijd. Ik ben iemand die echt van zijn vrije tijd geniet. Ik vind het heel waardevol. Dus hoe meer je werkt, hoe minder vrije tijd je hebt. Aan de andere kant, als je te veel vrije tijd hebt en heel weinig werk, is het ook niet geweldig. Het gaat dus om het vinden van een goede balans en dat is een verhaal zonder einde. Maar het is heel goed om af en toe het podium en de mensen met wie je werkt, te missen. Als je dan weer terugkomt, voel je echt de liefde.

Wat is écht kenmerkend voor het Rotterdams Philharmonisch Orkest?

Het is een heel gretig, nieuwsgierig en ruimdenkend orkest. De musici verschijnen altijd al heel goed voorbereid op de eerste repetitie, alsof het concert diezelfde dag al is. Maar dat is voor hen nog maar het begin: zelfs als ze een muziekstuk heel goed kennen, staan ze altijd open voor nieuwe ideeën, voor nieuwe concepten. En tijdens het concert zelf kunnen ze alles loslaten, spontaan zijn, de muziek op het moment zelf laten ontstaan. Dat is echt heel uitzonderlijk.

Wat maakt een concert tot een topconcert?

Bij een geweldig concert denk je nergens aan. Je denkt niet aan details. Je denkt niet na over wie je bent en wat je nu doet. Je zit van begin tot eind in een flow. Je voelt geen tijd. Je zit helemaal in de muziek en laat dingen gebeuren. Het voelt alsof dingen vanzelf gaan. Je hebt niet het gevoel dat je alles onder controle hebt. Je hebt niet het gevoel dat je iets dicteert. Maar dit vereist echt een heel speciale chemie tussen een dirigent en een orkest. En heel veel vertrouwen.