Onvergetelijk: Ik dacht steeds: “Doe het goed jongen, doe het goed!”
"Hoe mijn liefde voor klassieke muziek is ontstaan weet ik eigenlijk niet. Ik heb het niet van huis uit meegekregen. Het zit gewoon in mijn natuur, denk ik. Ik vind het best wel rustgevend. Als ik naar klassieke muziek luister, luister ik ook écht.
Zes jaar geleden ging ik voor het eerst naar het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Ik zag dat je daar korting kon krijgen als je jonger bent dan 30 jaar. Ik wilde dat wel meemaken dus ik kocht meteen een kaartje. Ik vond het zo fantastisch dat ik nu vaker ga. Het is voor mij echt de meest ultieme manier om naar muziek te luisteren. Het is bombastisch en komt zó bij je binnen. Soms zit ik zelfs te janken tijdens een concert.
Twee jaar geleden gebeurde dat tijdens een concert onder leiding van Jordi Savall. ‘Hommage aan de aarde’. Toen ik hem voor het eerst zag dacht ik gelijk: dàt is een man die alles al een keer meegemaakt heeft, wat mooi! Bij jongere dirigenten valt me altijd gelijk de strakheid op, waar ook iets voor te zeggen is, maar Savall straalde aan alle kanten zelfverzekerdheid uit. Het was duidelijk dat hij niets meer te bewijzen had. Niets leek meer uit te maken. Zó losjes en divers dirigeerde hij. Hij voerde het publiek echt mee en bracht veel emotie in me los.
Wat ik ook interessant vond was dat er in het stuk veel percussie zat. Kijk, als de derde violist een fout maakt, dan hoor je dat niet echt. Maar als een percussionist nét verkeerd slaat, dan valt het natuurlijk heel erg op. Een percussionist staat er in zijn eentje voor. Dat lijkt me enorm spannend. Zeker tijdens dit concert leefde ik echt met hem mee. Ik dacht steeds: “Doe het goed jongen, doe het goed!”. Als het dan lukte voelde dat heerlijk.
Soms worden er ook wel eens rare percussie-instrumenten gebruikt. Zoals een aambeeld en een pistool. Daar wordt ik dan gelijk nieuwsgierig van. Wat gaat er gebeuren? Een concertbezoek draait ook niet alleen om de muziek, het is een verhaal wat je kunt proberen te ontdekken. Misschien was klassieke muziek vroeger wel wat voor ons een bioscoop bezoek is.
Ik denk dat mijn generatie de werking tussen live orkest en publiek gewoon eens moet meemaken. Vaak hebben ze geen idee. Ik vind het dan ook leuk om mijn vrienden mee te nemen. Ik koop vaak een extra kaartje. Het is leuk om te geven en zo hebben ze geen excuus meer. En ja, meestal vinden ze het echt heel leuk. Ze gaan steeds vaker uit zichzelf mee. Dat is toch te gek?"
Tekst en fotografie: Karen van Gilst
