Martha Argerich speelt Sjostakovitsj

Schilderijen van een tentoonstelling

Binnenkort te beluisteren in de concertzaal

Onze concerten

Ontdek de concerten van seizoen 2023-2024

Rotterdams Philharmonisch Orkest

Om te blijven doen wat wij doen is steun nodig. Van iedereen die het orkest een warm hart toedraagt. Dat gaat zeker niet alleen om grote gebaren, ieder bedrag telt.

Om te blijven doen wat wij doen is steun nodig. Van iedereen die het orkest een warm hart toedraagt. Dat gaat zeker niet alleen om grote gebaren, ieder bedrag telt.

Dit orkest is van iedereen

Voor iedereen van 4 tot 104 jaar: het leukste uitje voor jong en oud!

Voor iedereen van 4 tot 104 jaar: het leukste uitje voor jong en oud!

Familievoorstellingen

Lezen, luisteren en bekijken: laat u verwonderen door het Rotterdams Philharmonisch Orkest!

News & Wonder

Onze concertseries bieden een selectie uit het brede aanbod van seizoen 2023-2024, met een aantrekkelijke korting ten opzichte van de prijs voor losse kaarten.

Concertseries

Deze zomer keert het orkest terug naar Kaohsiung, en hervat daarmee zijn intercontinentale concertprogramma.

Azië-tournee 2023

Deze zomer is ons orkest opnieuw te gast bij de legendarische muziekfestivals van San Sebastián en Santander.

Spanje-tournee 2023

Hartverscheurend verhaal van een ‘material girl’.

La traviata

Begin oktober bezoekt ons orkest Slowakije en Oostenrijk, waarbij onder andere drie concerten in de befaamde Musikverein in Wenen gepland staan.

Bratislava & Wenen 2023

In de eerste helft van maart is ons orkest te vinden aan de 'East Coast' van de Verenigde Staten.

Amerika-tournee 2024

Janine Jansen speelt Sibelius

Lahav Shani dirigeert Mahler 6

Yannick Nézet-Séguin: Die Walküre

Harry Potter and the Deathly Hallows™ Part 1 in Concert

Programme Notes

Martha Argerich plays Shostakovich

Pianist without equal, as a young eighty-something at the peak of her abilities.

de Volkskrant

Argerich is one of those musicians for whom the word phenomenon is not enough.

<h2>Muziek voorbij de film 
 </h2>
Dit najaar treedt Tarmo Peltokoski, jong (uit 2000!) en getalenteerd als hij is, aan als onze vaste gastdirigent. Hij doet dat met twee concertprogramma’s waarin filmmuziek een grote rol speelt. Zoals een suite voor Vertigo en muziek van Williams uit Star Wars. Zijn fascinatie voor film biedt stof voor vurige ontboezemingen.
'Ik heb altijd maar één doel voor ogen gehad’, zegt Tarmo Peltokoski. ‘Musicus worden. Maar anders? Anders zou ik films willen maken.’ Een roeping en een bijna-roeping. Ze omarmen elkaar in het programma dat de jonge Fin in petto heeft voor zijn eerste optreden (15 september) in zijn nieuwe rol van vaste gastdirigent van het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Dat behelst muziek uit Star Wars van John Williams en uit Vertigo van Bernard Herrmann, Alfred Hitchcocks lijfcomponist. Plus concertmuziek van Erich Wolfgang Korngold, een van de grondleggers van de orkestrale filmmuziektraditie van Hollywood. Thema’s uit zijn soundtracks verstopte hij als paaseieren in een magistraal Vioolconcert. In een volgend programma met Herrmann en Korngold (17 september) mag ook Richard Wagner niet ontbreken, de beste filmcomponist die Hollywood nooit heeft gehad. Hoewel – dáár maakt Tarmo Peltokoski graag een kanttekening bij: ‘Als Wagner een halve eeuw later had geleefd, dan zou hij niet alleen gecomponeerd hebben voor film. Hij zou ook de scenario’s hebben geschreven en zeer zeker de zaak hebben geregisseerd.’
Kwam voor Wagner de film te laat, bij de Wagnerbewonderaar John Williams is dat een ander verhaal. Williams, componist van soundtracks bij Jaws, Indiana Jones, Superman, JFK en nog zo’n veertig andere grote klassiekers, schiep tussen 1977 en 2019 orkestmuziek bij alle negen films die tezamen het Star Wars-epos vormen. Achttien uur soundtrack maar liefst, een Melkweg in muziek die de kaders van een concertprogramma ver overstijgt. 
Maar ook uit een ‘Star Wars-suite’ van minder dan een uur treden Darth Vader, Luke Skywalker, prinses Leia en het mannetje Yoda (de wijze met die puntige oren) onmiddellijk naar voren, met dreiging, actie, tederheid en de snelheid van het licht. ‘Wie muziek uit Star Wars hoort, zal aan niets anders kunnen denken’, zegt Peltokoski. ‘Zou er iemand bestaan die Star Wars niet gezien heeft?’
Peltokoski is sinds zijn elfde in de ban van Wagners Der Ring des Nibelungen en verkende al op z’n vijftiende (welgeteld acht jaar geleden) ook andere mogelijkheden van de combinatie muziek, verhaal en beeld. ‘Ik begon arrangementen te maken voor piano-zeshandig. Van James Bond, van The Godfather. Van alles en nog wat. Ik speelde het met vriendjes. Met z’n drieën aan één piano. Schindler’s List, The Good, the Bad and the Ugly.’
Waren dat ook jouw favoriete films? 
‘Hmm… De grootste filmmakers vond ik Andrei Tarkovski en Ingmar Bergman. Nog steeds, eigenlijk.’
Voor iemand van vijftien lijkt Star Wars meer voor de hand te liggen. 
‘Dat kwam eerst! Voor elfjarigen is Star Wars een religie. Ik had lichtsabels. Geweldig speelgoed!’
Lag hier een parallel met Wagner? 
‘Natuurlijk. Het magische zwaard!’
A long time ago, in a galaxy far away… 
‘Ik weet niet of George Lucas, de bedenker van Star Wars, vertrouwd was met Der Ring des Nibelungen, maar je herkent Wagner voortdurend.’
Mensen ontmoeten aliens; er heerst een mystieke kracht, ‘the Force’; vliegende creaturen tarten de wetten der natuur... 
‘Inderdaad!’
Slaven zwoegen… 
‘De dwergen van Wagners Alberich! Hoe dan ook, Wagner of geen Wagner, als iemand bij Star Wars verstand had van Wagner, dan was het de maker van de muziek, John Williams.’
Wat voegt muziek toe aan een film? 
‘Het voegt zijn ding al toe voordat je erover nadenkt. Neem The Lord of the Rings – naar het boek van Tolkien. Ik heb meer met het boek dan met de film. Maar ik waardeer Howard Shore’s filmpartituur. Zonder die muziek zou de film geen effect hebben.’
Wat is het geheim van goede filmmuziek? 
‘Tja, er is geweldige filmmuziek gemaakt, en nog veel meer slechte filmmuziek. Maar wat is slecht en wat is goed? The Godfather, muziek van Nino Rota: geweldig. Ennio Morricone: fantastisch. Je hebt ook een Hans Zimmer (Gladiator, Pirates of the Caribbean), die we eerder een soort geluidengenie kunnen noemen. Hij heeft klanken bedacht, vreemde geluiden soms, die absoluut briljant zijn. Je hoort ze nu terug in zowat elke Hollywoodtrailer.’
De cineast Stanley Kubrick koos graag sterke concertmuziek die al bestond, en dat werd dan filmmuziek. 
‘En dan Tarkovski, die deed het soms helemaal zónder. In The Mirror uit 1975, waarschijnlijk zijn grootste meesterwerk, zit haast geen geluid. Alleen maar de wind die blaast. En dan wat orgelmuziek... Bach. Zo vreemd, zo prachtig.’
Dient goede filmmuziek het beeld? Of is het andersom, en is het pas goed als de muziek ook op zichzelf kan staan? 
‘Het werk van Bernard Herrmann kan absoluut op zichzelf staan. Zijn muziek bij Vertigo is 65 jaar oud en het is nog steeds een van de beste scores aller tijden. Alleen al die intrigerende ‘Prelude’. En de nachtmerrie-muziek. De ‘Scène d’amour’ kunnen we betitelen als Bernard Herrmanns Tristan.’
In de film zie je een gewone dorpskerk, een baai, een hotelkamer. En dan is er de muziek die je steeds optilt naar een andere wereld – waar je ook weer uit kan tuimelen. 
‘In de muziek van Herrmann zitten veel Wagneriaanse echo’s. Nog los van de associaties met zoiets Wagneriaans als ‘verboden liefde’. Vertigo is een van mijn favoriete films. Ik zou er elke dag naar kunnen kijken.’
Herrmann zei: voor filmmuziek bestaan geen regels. De enige regel, is dat er geen regels bestaan. 
‘Wheek wheek wheek!’ (Peltokoski imiteert luid gekras in de hoogste vioolregisters.) ‘Zijn muziek voor Hitchcocks Psycho is ongelooflijk. En er zitten uitsluitend strijkers in. Dat is componeren! Alles mag! Ik had graag Psycho op dit programma in Rotterdam willen hebben, maar uiteindelijk vond ik toch dat het Vertigo moest worden. En dan te bedenken dat Citizen Kane van Orson Welles de eerste film was waar Herrmann voor componeerde. Niets minder dan dat. Wat een carrière. En de laatste was Taxi Driver van Scorsese. Toen die hem vroeg, zonder eerst veel details te vertellen, had Herrmann zijn antwoord al klaar. I don’t write music for car movies, haha.
Lenen of stelen? 
Erich Wolfgang Korngold, ooit beschouwd als dé belofte van de Duitse operakunst, oogstte al jong fenomenale successen, vooral met zijn opera Die tote Stadt (1920). Ontluisterd door nazi-critici in de vroege jaren dertig, week hij uit naar de VS, waar hem een nieuwe carrière wachtte bij Warner Brothers in Hollywood. Hij zwoer pas weer ‘klassiek’ te componeren als Hitler het veld had geruimd. Toen dat moment gekomen was, vierde hij het met een betoverend georkestreerd Vioolconcert in D waarin allerlei echo’s opduiken uit Korngolds Warner Brothersfilmmuziek.
De soloviool zet in met een schitterende melodie die eerder een nogal drakerig filmmelodrama met Kay Francis en Errol Flynn opluisterde: Another Dawn. Korngolds vioolconcert wordt er niet goedkoop van, integendeel. 
‘Die muziek is ongelooflijk! Na de première met Jascha Heifetz was er behalve applaus ook enige verwondering, ‘het klonk soms naar filmmuziek’, haha. Het wás filmmuziek, maar dat wisten ze niet meer.’
Intussen zien ook wij Another Dawn haast niet meer. Noch de film Juarez, of de film Anthony Adverse, waar Korngold ook naar teruggreep voor zijn vioolconcert. Allemaal zo goed als vergeten. 
‘Ik ben ook niet van plan ernaar op zoek te gaan. Ze vormen niet de sleutel tot dit vioolconcert, denk ik. Wat me wel frappeert, is de fantastische climax aan het eind van het vioolconcert. Die klinkt naar Back to the Future, een film die jaren na Korngolds dood is gemaakt.’
Volgens kenners zit in het slotdeel van Korngolds vioolconcert muziek uit de film The Prince and the Pauper, uit 1937. 
‘Betekenisvoller vind ik de verwantschap met Richard Strauss en zijn opera’s, vooral Die Frau ohne Schatten.’ Maar als Korngold pikte, dan pikte hij van zichzelf.
Klinkt John Williams’ openingsfanfare voor Star Wars niet een beetje naar Gustav Holst, naar dat geweldig voortdenderende ‘Mars’ uit The Planets? 
‘In Star Wars zit ook het een en ander uit Le sacre du printemps van Stravinsky. Ik hoor ook Mahler. De grote ‘love scene’ van Leia, dat is Tsjaikovski. Stravinsky heeft iets belangrijks gezegd: Mindere kunstenaars lenen. Grote kunstenaars stelen.’
Dank voor dit gesprek. May the Force be with you. 
‘Graag, haha!’

Muziek voorbij de film

Interview met Tarmo Peltokoski

Proms: Cinematic Soundtracks

De kracht van een film zit vaak in de muziek, die de beelden een betoverende diepte geeft.

Medewerker Educatie

Helma Wagemakers

Ik ben fan van Star Wars, lijkt me fantastisch om die muziek door het orkest te horen spelen.

Rachmaninov & Tsjaikovski

Beatrice Rana speelt Rachmaninov. Het debuut van het jaar? Dat zou zomaar eens kunnen.

Beatrice Rana (30) een pianist die het beste van Maria João Pires en Martha Argerich in zich verenigt: het hemelse en aardse, de spirituele poëzie van de een en het ontembare vuur van de ander. 

Het zwanenmeer (4+)

Het wereldberoemde verhaal van Het zwanenmeer heeft alle elementen voor een spectaculaire kerstvoorstelling! 

Assistent Controller

Sherita Baldew

Bovenaan mijn verlanglijstje staat Het zwanenmeer, dat ballet heb ik twintig jaar geleden gezien.

Explore the creators of wonder

Maak kennis met de mensen achter de magie

Vanaf 28 maart start de serieverkoop en vanaf 23 mei de losse kaartverkoop

Programma seizoen 2023–2024 bekend

Our talent development project: Rotterdam Philharmonic Orchestra Academy

Academy

<h4>Oefenen met Afrikaanse ritmes</h4>
Een van de grootste filmklassiekers ooit is The Lion King. Om de epische vertelling, maar ook om de muziek, de songs die in onze hoofden resoneren. Stel je voor: de realistische remake uit 2019 van de animatieversie op een kolossaal scherm in de RTM Stage in Ahoy, met live het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Het gaat gebeuren, begin april.
De voorbereidingen zijn al in volle gang. Maar liefst vijf percussionisten oefenen hun partijen, een groot scherm 
wordt gehuurd, er wordt nagedacht over de opstelling van het orkest, belichting, catering etc. Alles om ervoor te zorgen dat begin april The Lion King te zien is op een buitengewoon groot scherm in de RTM Stage in Ahoy, met filmmuziek door het Rotterdams Philharmonisch Orkest.
Dat het orkest de muziek bij een film speelt is niet nieuw. Ooit ontstond het Rotterdams Philharmonisch uit musici die films begeleidden in Rotterdamse theaters (1918), en ook later gebeurde dat, onder meer met de Harry Potter-films. Met The Lion King blijft het orkest zo trouw aan een traditie.
Aan een dergelijke uitvoering gaat best wat vooraf, vertelt manager orkestzaken Gea Plantinga, zelf tot tien jaar geleden werkzaam als freelance klarinettist, nu met hart en ziel actief achter de schermen. Zij leidt en coördineert deze ‘heel bijzondere productie’. Alles is groot, zegt ze. ‘Scherm, podium, orkest, publiek, en het moet allemaal bij elkaar komen en z’n plaats hebben. De muziek heeft een groot aandeel doordat het publiek ziet gebeuren hoe die wordt gespeeld. Daardoor is de beleving anders. Uniek. Maar voor je dat bereikt moet je dus eerst alles organiseren en afstemmen.’
Sinds januari vorig jaar is Gea ermee bezig. Kort door de bocht: zij is de grote regelneef die ervoor zorgt dat de voorstelling door kan gaan. ‘Dat de techniek is geregeld, alles voor het orkest op orde is – zoals dat er genoeg stoelen en lessenaars voor de musici staan opgesteld. En ik doe de contracten, de kaartverkoop samen met marketing... De bijzondere, ongebruikelijke dingen die we doen bij deze productie, video, audio, alles van begin tot eind, daar bemoei ik me tegenaan. Niet fulltime, er lopen simultaan ook andere projecten.’ Contracten? Ja, de uitvoering komt tot stand in samenwerking met Disney, de rechthebbende. Alle plannen voor de uitvoering komen ter tafel bij de Amerikanen, die vervolgens voor elk nieuw element counteren met minimaal dertig pagina’s contract. Gea: ‘Met voorwaarden waar we aan moeten voldoen. Overal zitten haken en ogen aan, het is altijd steggelen. Dat los ik op. Of ik dat leuk vind, dat geregel? Ja. Ik word er gelukkig van.’
Ook met de musici heeft Gea, meestal via de orkestinspecteurs, te maken. Zo vroeg mogelijk heeft zij de partituren opgevraagd omdat ze aan de lijst instrumenten al zag dat er iets bijzonders nodig was: Afrikaanse percussie. Wie de originele muziek beluistert, bijvoorbeeld via Spotify, herkent onmiddellijk het ongebruikelijke slagwerk en de Afrikaanse ritmes. ‘Dat vraagt iets anders van musici dan ze in het klassieke repertoire gewend zijn. Daarom moesten de slagwerkers al vroeg naar de partijen kijken. Wat zou het van hen vragen?
<h4>Exotisch</h4>
Nogal wat, bevestigt slagwerker Ronald Ent. ‘Afrikaanse slagwerkinstrumenten zijn in reguliere symfonische programma’s niet in gebruik’, zegt hij. ‘Bij The Lion King bestaan de slagwerkpartijen uit drie groepen. Ten eerste zit er veel marimba in. Dat gaat Martijn Boom doen, samen met een extra slagwerker. Ze buigen zich over wat wij noemen de mallet-partijen, ze spelen de melodie. Groep twee bespeelt onder andere allerlei exotische Afrikaanse trommels. Wij werken als orkestslagwerkers in een andere traditie, dus dat vergt veel voorbereiding. Die partijen doen Adriaan Feyaerts en een andere extra speler. De derde groep ben ik: ik begeleid de hele film van achter een drumstel. Een omvangrijke klus, iedere noot die je hoort staat namelijk op papier, en dat betekent twee keer drie kwartier drums instuderen, noot voor noot, op een heel andere manier dan je normaal bij het begeleiden van een popsong zou doen. En in het orkest is het nog weer anders, want daar speel je grote of kleine trom, bekkens, triangel, xylofoon of klokkenspel. Achter een drumstel zitten is dus heel wat anders. Maar ik ben er blij mee, want drummen is wat ik van kinds af aan al doe. Die kans krijg ik nu weer.’
<h4>Aanwas</h4>
Groot en complex dus, met vijf percussionisten, ongebruikelijk veel en ongewoon anders, maar goed te doen, zegt Ronald Ent, die 33 jaar aan het Rotterdams Philharmonisch Orkest is verbonden. Hij is deze maand begonnen met het studeren van zijn partij om later, als alles en iedereen op het podium samenkomt, helemaal klaar te zijn. ‘Het is spannend, mooi en uitdagend. Voor alle musici. We hebben als orkest een groot repertoire, maar we hebben aanwas nodig. Dat is dit! Aanwas! Dit trekt publiek en het is toegankelijk, niet moeilijk om naar te luisteren zoals wel het geval bij veel andere hedendaagse composities. Hier trek je publiek mee, en het is ook nog eens hartstikke leuk om te doen.’
En dat in de RTM Stage in Ahoy, waarmee het Rotterdams Philharmonisch een bijzondere band heeft opgebouwd, vertelt Gea Plantinga. ‘Je kunt daar met groot orkest zitten op onderling anderhalve meter afstand. Tijdens de lockdowns hebben we er daarom veel gespeeld, opnames gemaakt voor online. Nu zijn we bezig met de inhuur van het scherm, met de opstelling van het orkest op het podium; wat betekent dat voor de belichting, hoe ziet de geluidversterking eruit? We zijn bezig met de aankleding: hoe komt alles over als de mensen binnenkomen: ook belangrijk. Catering, en wie arriveert wanneer, zoals de dirigent die uit het buitenland komt, waar gaat hij overnachten, wie rijdt hem heen en weer? Mensen van Disney ontvangen die willen zien of we ons aan de afspraken houden. Ze onderbrengen.’
Gea maakt een uitgebreid draaiboek waarin per uur staat wat er wanneer en waar moet gebeuren. ‘Alles moet worden opgebouwd bijvoorbeeld, al op 31 maart: tribunes, podium, scherm, licht, en daarbij zijn veel partijen betrokken. Dat drijft mij: alles zo regelen dat de musici en de technici hun werk goed kunnen doen. Zodanig, dat als de mensen binnenkomen er niets is wat ze opvalt. Klopt alles, dan heb je je werk goed gedaan. Dezer dagen maken we de eerste versie van het draaiboek. De musici hebben ook een draaiboek, maar dat maken anderen weer... Ja, details details, daar gaat het om.’

Artikel uit ons kwartaalblad Intrada

Oefenen met Afrikaanse ritmes

The Lion King™ In Concert Live To Film

Disney’s grootste klassieker met live muziek

NRC over The Lion King (2019)

Verbluffend, adembenemend… een klassiek, ontroerend sprookje

Beluister of koop het album

Nieuw album | Bruckner: Symphony No. 7

Download our press kits or contact us for more information

Press

Dvořáks Celloconcert

Stap in de trein en reis mee over het spoor van Dvořáks onuitputtelijke verbeelding. 

Dvořák

Het thema viel me in toen ik de trein uit Hongarije het station van Praag zag binnenrijden.

Dvořáks Celloconcert

Programma & uitvoerenden

Alle speeldata van Dvořáks Celloconcert

Kijk, luister en verwonder: